κοιτάριος

κοιτάριος -ία, -ον (AM)

μσν.

το ουδ. ως ουσ. τὸ κοιτάριον

μικρός θάλαμος, κοιτώνας, υπνωτήριο

αρχ.

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην κοίτη, στην κλίνη («κοιτάριαι σινδόνες»)

2. το ουδ. ως ουσ. μικρή κλίνη, κρεβατάκι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κοίτη + κατάλ. -άριος (< λατ. -arius)].